پس از گذشت چندین سال از معطل ماندن اصولی از قانون اساسی، سرانجام در چنین روزی شوراها کار خود را آغاز کردند. این اتفاقی نو بود در عرصه مدیریتی کشور، تا بار دیگر مهر تاییدی بر تبلور جمهوریت در نظام اسلامی ما زده شود.
نظام جمهوری اسلامی ایران حتی قبل از شکل گیری نیز مبتنی بر رای و نظر مردم بوده است و با برگزاری انتخابات شوراها، اعتقاد به آرای مردم، در سطح دیگری خود را نشان داد. شورای شهر، نمایندگانی از مردم را در دل خود جای داده است که تلاش می‌کنند تا بهترین مصداق ها را برای مدیریت شهری انتخاب کنند و در سطحی بالاتر، به عنوان پارلمان‌های محلی عمل کنند.
امروز شوراها سومین دوره فعالیتشان را پشت سر می گذارند و در 10 سالگی به آینده ای روشن تر می اندیشند؛ آینده ای که موفقیت در آن، همکاری و همراهی نهادهای متعدد اجرایی و قانونگذاری را می طلبد. شوراهای شهر امیدوارند تا با رفع محدودیت های قانونی، بتوانند همه امور شهر را در ذیل نظارت خود داشته باشند و از این منظر، راهی بگشایند به سوی مدیریت یکپارچه شهری. 9 اردیبهشت بهانه ای بود برای پرداختن به موضوع شوراها و این که از دغدغه ها و آرزوهای آنها سخن بگوییم.
سالن قهوه‌ای رنگ مربعی شکل خیابان بهشت مجموعه‌ای کوچک‌تر و فشرده‌تری است از ساختمان سبز رنگ، هرمی شکل خیابان بهارستان، آنجا که جمع ٢٩٠ نفری می‌نشینند و برای کشور تصمیم‌گیری می‌کنند، اینجا هم ١٥ نفری نشسته‌اند و برای تهران و مدیریت شهری آن تصمیم می‌گیرند و بر اداره آن نظارت دارند. آنجا قانون می‌سازند و اینجا هم مصوباتی می‌سازند برای مدیریت شهری.
خلاصه آن که هر کاری و هر اقدامی که در بهارستان انجام می‌شود در شکل فشرده‌تر، در خیابان بهشت هم جاری است.اصلاَ شوراهای شهر و روستا هم برای همین تشکیل شد که وظایف و اختیارات نهاد مجلس را در شکل جمع و جورتری داشته باشد. حال از همین تهران بگیر تا آخرین روستاها بر روی نوار مرزی، اکثراَ چنین شورایی را دارند. حالا خیلی مهم نیست همه شوراها شکل و شمایل ساختمان شورای تهران را داشته باشند. بالاخره اینجا پایتخت است و شرایطش فرق می‌کند.
امروز روز سه‌شنبه است و من برای دومین‌بار در طول دوران خبرنگاری‌ام راه شورای شهر تهران را در پیش گرفته‌ام. روز پرباری به‌نظر می‌رسد و اعضای شورا به چند دسته تقسیم می‌شوند و حتماَ این دسته‌بندی مطابق با دستور، هر جلسه و محتوای آن، متفاوت خواهد بود
. در جلسه امروز جمعی همچون دانشجو و مسجد جامعی و خادم مدام اظهار‌نظر می‌کنند، طلایی، احمدی‌نژاد و ابتکار هم به اظهار نظر می‌پردازند، اما امروز شیبانی کاملاَ آرام و ساکت است و حتی مثل نجفی و دبیر هم نیست که هر از گاهی از جای خود برخیزد و این ور و آن ور بروند و باهم حرف بزنند. می‌گویند شیبانی معمولا این گونه است. حمزه شکیب و معصومه آباد هم در جلسه امروز حضور ندارند.
دو عضو جوان شورای شهر، -علیرضا دبیر و هادی ساعی- که اتفاقاَ هر دو ورزشکار هستند در جایگاه هیات رئیسه و کنار چمران رئیس شورا نشسته‌اند. شادابی و نشاط این دو از بالا هم خود را نشان می‌دهد و می‌توانی دبیر را ببینی که از همان بالا با اعضای شورا یا دیگران حرف می‌زند و صدایش هم نسبتاَ بلند‌تر از دیگران است.
گرایش مختلف با سمت و سوی تخصص‌گرایی
هرچند شورا نهادی تخصصی و شهری است، اما این مجموعه‌ای که اینجا گرد هم آمده‌اند اغلب متعلق به سه لیست انتخاباتی هستند که از طرف اصولگرایان، اصلاح‌طلبان و رایحه خوش خدمت ارائه شده بود. چهار عضو لیست اصلاح‌طلبان به همراه ١٠ عضو دیگر که متعلق به لیست اصولگرایان اصلاح طلب و همچنین رایحه خوش خدمت و نیز یک عضو مستقل ولی با گرایش اصولگرایی، وارد شورای سوم تهران شده‌اند.
ظاهراَ خاصیت غیر سیاسی شورا کار‌ساز بوده است و اعضا سعی دارند فارغ از برنامه‌های سیاسی باشند. اینجا را که می‌نویسم مسجد جامعی هم می‌آید و کنار نجفی و معصومه ابتکار می‌نشیند. فقط هادی ساعی در این بین نیست و آن بالا نشسته است. چند لحظه پیش بود که ابتکار و نجفی یک روزنامه اصولگرا در دست داشتند و ستون خبرهای ویژه‌اش را می‌خواندند...
حسن بیادی و پروین احمدی‌نژاد گوشه‌نشینان میز نیم‌دایره‌ای شکل شورا هستند و در بین این دو دیگر اعضا در کنار هم نشسته‌اند. و حالا درباره این موضوع بحث می‌کنند که باید طی ٥ سال متوسط تحصیلات کارکنان رسمی شهرداری را به فوق دیپلم رساند.
ابتکار و طلایی و تنی چند از اعضا معتقدند که باید به فکر متوسط تحصیلات کارشناسی بود، نه کاردانی. اما رئیس شورا می‌گوید وقتی ٦٠ – ٧٠ درصد نیروهای صف دیپلم و زیر دیپلم هستند همین فوق دیپلم هم خوب است. خادم هم همین را می‌گوید، بیادی هم با ذکر صلواتی به حمایت از نظر گروه اول، یعنی طلایی و ابتکار می‌پردازد. چمران هم لبخندی می‌زند و در نهایت این بند می‌ماند تا یک هفته رویش مطالعه شود.
برنامه 5 ساله شهر
راستی یادم رفت بگویم. امروز اعضای شورای شهر درباره برنامه پنج ساله شهرداری تهران به تصمیم‌گیری نشسته‌اند و این بحث هم جزئی از آن برنامه پنج ساله است. ساعت ١٢ که می‌شود، اعضا به هوای این که جلسه تمام شده است بر می‌خیزند، اما چمران اعلام می‌کند که چند نامگذاری داریم که رای‌گیری درباره این نام‌گذاری‌ها به صورت کلی انجام می‌شود.
جلسه پایان می‌یابد و چند تن از اعضای شورا خیلی زود صحن را ترک می‌کنند و علاقه‌ای ندارند تا در برابر خبرنگاران قرار بگیرند و به سؤالات آنها پاسخ بگویند. اما جمعی دیگر نیز همچون چمران، مسجد جامعی، طلایی، دانشجو و .... می مانند تا با خبرنگاران گفت‌وگو کنند. چمران درباره مصوبات شورا، طلایی درباره مسائل فرهنگی در شهر و دانشجو و دیگران هم درباره مسائل متعدد به مصاحبه می‌پردازند. حالا صحن شورا خالی شده است و فقط طلایی است که همچنان مصاحبه‌اش ادامه دارد.
کمی آنطرف‌تر از صحن شورا هم اتفاقات دیگری برپاست. تعداد انگشت شماری از مردم در خارج از صحن دور تعدادی از نمایندگان جمع شده‌اند و به طرح موضوعات و مشکلات خود می‌پردازند.امروز شورای شهر یک مصوبه هم داشت و آن برنامه پنج‌ساله‌ای است که پس از تصویب نهایی شهرداری و مجموعه مدیریت شهری باید براساس این برنامه 5 ساله حرکت کنند. ابتکار این برنامه را برنامه‌ای پیشرو و موثر می‌داند و ظاهرا امیدوار است با عملی شدن آن شرایط تهران بسیار بهتر از حال شود.
این همان ایده‌ای است که از آن به عنوان مدیریت یکپارچه شهری یاد می‌شود و شهردار تهران هم همواره بر این موضوع تاکید داشته است. اینجاست که می‌توان در جمع پدید آمده از سلایق مختلف، به دغدغه‌هایی یکسانی دست یافت و آرزوهایی را برشمرد که داشتن آنها نیازی به این ندارد که از لیست اصولگرایی آمده باشد یا از اصلاح‌طلبی.
خیابان بهشت می‌تواند پر از آرزوهای مشترک باشد و بهشتی باشد برای آنکه در نهایت همه جای تهران و جای جای این سرزمین پرشود از بوی بهشت. این اتفاق زمانی رخ خواهد داد که همگان از هر لیست و جریانی که برآمده باشند، به آرزوها و دغدغه‌های مشترک مردم بیندیشند و درصدد آن برآیند تا به تحقق این آرزوها بیندیشند. تهران پر است از آرزوهای مشترک و دغدغه‌های یگانه.
روز مهم در شورا
روزی که به شورا آمده‌ام می‌تواند روز مهمی برای تهران باشد. برنامه‌ای در‌حال تصویب است و اعضا معتقدند که اگر نهادهای دولتی هم همکاری کنند این برنامه می‌تواند ثمرات خوبی را به همراه داشته باشد.
در لابه‌لای مصاحبه‌های نمایندگان شورا، یک آرزوی دیرینه هم نهفته است. آنها از زمانی می‌گویند که شورا علاوه بر امور شهرداری، تصمیم‌سازی درباره مسائل متعدد و گوناگون شهری که در اختیار نهادهایی غیر از شهرداری هم هستند را برعهده بگیرد و به جای آنکه شورای شهرداری باشد، واقعا شورای شهر باشد.
همشهری جمعه
